Короткие научные вставки

[galaburdakirill2]

в одном исследовании доказано, что педофилы падки на детей физически активных, здоровых и без инвалидности, т.о., пребывающих под риском наибольшим:
https://doi.org/10.1016/j.chiabu.2022.105997
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0145213422005312

в другом исследовании доказано, что педофилы покушаются на самых беззащитных, на инвалидов, для которых якобы риски наибольшие:
https://doi.org/10.1080/10538712.2022.2146560

https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/15248380231179122

[galaburdakirill2]

Regarding victims’ emotional responses as well as the psychological impact of the abuse, some research groups noted that these were not exclusively negative but positive reactions could be identified as well. Even though it might lead to other, more negative reactions later on, sexual excitement and sexual curiosity were frequently named as positive reactions by victims concerning the abuse (González Ortega & Orgaz Baz, 2013; Jonsson & Svedin, 2012; Katz, 2013; Sabina et al., 2008). However, the most immediate emotional responses to the abuse were negative.

https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/15248380231178754

[galaburdakirill2]

открыли Америку корреляцию между надзором за ребенком и выявлением у него «преждевременного растормаживания»:

Between 42% and 73% of children under 13 exhibit sexual behaviors. Some of these behaviors are age-appropriate (such as touching the genitals and looking at others when not wearing appropriate clothing), and some are age-inappropriate (such as touching the genitals of others and interest in sexual behaviors) (2).
⋮
Family Emotional Atmosphere Scale This 16-item scale was developed to measure affection in child-parent relationships. The scale contains 8 sub scales: Love, cuddling, confirming, shared experience, gift giving, encouraging, trusting. and feeling secure.
⋮
The mean age of the children with and without sexual behavior problems was 7.50±1.99 and 8.00±1.73 years, respectively. Besides, the mean age of the parents of children with and without sexual behavior problems was 31.23±3.42 and 29.79±4.58 years, respectively. Moreover, 21 persons (7.1%) had a high school education, 83 (28.2%) had a high school diploma, 139 (47.3%) had a bachelor's degree, 42 (14.3%) had a master's degree, and 9 (3.1%) had a Ph.D. degree.
⋮
As the standardized coefficients (Table 4) indicate, the family emotional climate was more powerful in differentiating groups of children with and without sexual behavior problems (β=0.65). Besides, the standardized coefficient for the exposure to the sexual environment (β=−0.64) shows that this variable had a good predictive power to differentiate the two groups of children (Table 4)
⋮
Parents' emotional distance from their children, growing conflicts, anger, and violent parenting styles are associated with developing sexual behavior problems in children (29) Previous studies have shown that children who grow up in poor and tense family children.
⋮
The family emotional climate involves the emotional connection among family members, family bonding, and parental supervision, which are related to high risk behaviors of individuals.
⋮
2. Heward WL, Wood CL Exceptional children: An introduction to special education. London: Pearson: 2006.

https://www.researchgate.net/publication/371616922_Predicting_Sexual_Behavior_Based_on_Family_Emotional_Climate_and_Exposure_to_the_Sexual_Environment_in_Children_with_and_Without_Sexual_Problems

Добавлено спустя 1 час 11 минут:
переедают не все «жертвы», а только стыдящиеся своего тела
https://www.researchgate.net/publication/371536397_Childhood_maltreatment_shame_psychological_distress_and_binge_eating_testing_a_serial_mediational_model

Добавлено спустя 2 минуты 8 секунд:
«жертвы» хуже/лучше контрольной группы распознают эмоции на лицах
https://www.researchgate.net/publication/370542990_Adults_with_a_history_of_childhood_maltreatment_with_and_without_mental_disorders_show_alterations_in_the_recognition_of_facial_expressions

Добавлено спустя 1 час 10 минут:
общий предок собакоголовых и человекообразных обезьян уже мастурбировал
ученые гадают, почему онанисты не вымерли: https://www.livescience.com/animals/monkeys/primates-have-been-masturbating-for-at-least-40-million-years

[kkkkk]

общий предок собакоголовых и человекообразных обезьян уже мастурбировал

Гoдрик и сейчас мастурбирует.

[galaburdakirill2]

Only 12 % of the image episodes qualified as adult produced, child sexual abuse images.

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0145213423002508

[kkkkk]

Ну логично. Я еще тому журналисту об это сказал и он поверил цифрам и записал их в статье, хотя я приблизительно сказал 80%.

[galaburdakirill2]

если семья «жертвы» благополучная и нормальный вес:

That association was no longer significant when adjusting for family characteristics or BMI.

https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1936657423000705?via%3Dihub

[Campanula]

собакоголовых человекообразных обезьян

Знаю одного представителя этой расы...

Добавлено спустя 48 секунд:

Гoдрик и сейчас мастурбирует.

А, вот уже ответили...

[galaburdakirill2]

Добавлено спустя 2 минуты 33 секунды:
https://www.instagram.com/reel/CqoSh_uv5aa/?igshid=YjgzMjc4YjcwZQ==

[galaburdakirill2]

Скрытый текст

De resultaten van de geïncludeerde studies worden besproken in vier onderdelen: de relatie tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en (1) puberteit in het algemeen, (2) secundaire geslachtskenmerken, (3) vroege menarche en (4) late menarche. Deze categorisering sluit aan bij de in de studies gehanteerde afhankelijke variabele(n). 3.1 Puberteit algemeen Eén artikel (ID 11a) onderzocht het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en puberteit in het algemeen. Een selecte steekproef werd getrokken uit actieve mishandelingszaken (n = 144). Daarnaast werd een vergelijkingsgroep (n = 61) geworven van kinderen die in dezelfde postcodes wonen. Deelnemende respondenten zijn 9 tot 12 jaar oud, waardoor impliciet is dat het seksueel kindermisbruik voorafgaat aan de puberteitsontwikkeling. De studie meet puberteitsontwikkeling door zelfrapportage met de Pubertal Development Scale, overeenkomend met de puberteitsklassen van de Tannerschaal. Onderzoekers vonden een negatief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en puberteitsklasse wanneer slachtoffers van seksueel kindermisbruik werden vergeleken met slachtoffers van andere vormen van mishandeling. Van de 39 seksueel misbruikte meisjes zat 71,8% in de vroegere puberteitsklasse; onder slachtoffers van andere vormen van mishandeling was dit 'slechts' 48,6%. Daarentegen hadden slachtoffers van seksueel kindermisbruik niet meer kans op indeling in de vroegere puberteitsklasse dan meisjes die geen kindermisbruik hadden meegemaakt. 3.2 Secundaire geslachtskenmerken Zes studies onderzochten het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en de ontwikkeling van secundaire geslachtskenmerken. Drie studies voegden meerdere secundaire geslachtskenmerken samen in één variabele (ID 6, 11b, 12a), drie onderzochten het verband tussen slachtofferschap en thelarche (ID 2, 9a en 13), en twee tussen slachtofferschap en pubarche (ID 9a en 13). Vier van de zes onderzoeken naar de relatie tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en de ontwikkeling van secundaire geslachtskenmerken vonden een significant negatief verband, wat wil zeggen dat seksueel misbruikte meisjes eerder het secundaire geslachtskenmerk ontwikkelden. • Negatief verband Het eerste artikel (ID 12a) onderzocht het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en aanvang van de borst- en curve-ontwikkeling onder een aselecte steekproef op bevolkingsniveau (N=6273). Door enkel seksueel kindermisbruik vóór het 6de levensjaar te bestuderen kan deze studie, meer dan andere onderzoeken in dit overzicht, de temporele volgorde van de onderzoeksvraag garanderen. Uniek is ook dat deze studie gebruikmaakt van zelfrapportage voor beide variabelen. Deelneemsters beoordeelden hun borst- en curve-ontwikkeling op een vijfpuntsschaal (1 = hetzelfde als op de lagere school tot 5 = veel groter/ ronder dan op de lagere school). Dit artikel vond dat elke toename in seksueel misbruik significant samenhing met meer gevorderde borst- en curve-ontwikkeling in vergelijking met leeftijdsgenoten. Ook artikel 11b, waarvan de dataset eerder is besproken (ID 11a), vond dat slachtofferschap van seksueel kindermisbruik onder meisjes een vroegere aanvang van pubisbeharing en borstontwikkeling voorspelde. De derde studie (ID 6) analyseerde gegevens van 100 deelneemsters die aan het begin van het onderzoek in een pleeggezin verbleven. Gegevens uit dossiers van kinderwelzijnswerk werden gebruikt om slachtofferschap van seksueel kindermisbruik vast te stellen. Een puberteitsontwikkelingsscore werd, na het invullen van een verkorte versie van de Pubertal Development Scale door de meisjes en hun verzorgers, berekend door het gemiddelde te nemen van de gerapporteerde pubisbeharing, huid- en borstontwikkeling. Deze studie vond een significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en vroegere aanvang van pubisbeharing, huid- en borstontwikkeling: meisjes die seksueel misbruikt waren in de kindertijd rapporteerden gemiddeld hogere pubisbeharing-, huid- en borstontwikkeling dan niet-slachtoffers. Desondanks moet bij deze selecte steekproef in ogenschouw worden genomen dat er in het vroege leven van deze onderzochte meisjes mogelijk meer omgevingsrisico's een rol speelden, wat de resultaten zou kunnen vertekenen. Ook de vierde studie (ID 13) vond een negatief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en zowel thelarche als pubarche: borstontwikkeling en de ontwikkeling van pubisbeharing vangen eerder aan bij slachtoffers van seksueel kindermisbruik dan bij niet-slachtoffers. De onderzoekers benaderden via de kinderbescherming 84 kinderen die seksueel misbruikt zijn door een familielid. Daarnaast werd een vergelijkingsgroep (n = 89) gerekruteerd, vergelijkbaar in leeftijd, etniciteit, inkomensniveau, gezinssamenstelling en postcodes, maar zonder een verleden van seksueel kindermisbruik. Het stadium van de borstontwikkeling en pubisbeharing werd op vijf momenten gemeten: de eerste drie meetmomenten door verpleegkundigen en zelfrapportage op basis van de Tannerschaal, en de laatste twee alleen door zelfrapportage. Uit artikel 13a volgt impliciet dat het seksueel kindermisbruik voorafgaat aan de puberteitsontwikkeling, aangezien de mediane leeftijd waarop misbruik plaatsvond 7,8 jaar (prepuberaal) was. • Geen verband Twee andere onderzoeken naar secundaire geslachtskenmerken vonden geen significant verband met slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. Studie 9a maakte gebruik van een aselecte steekproef (N = 6126) onder een Brits geboortecohort van maart 1958. Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd gemeten door zelfrapportage van deelnemers op 45-jarige leeftijd. Borstontwikkeling en pubisbeharing op 11- en 16-jarige leeftijd werden visueel beoordeeld door medisch getraind personeel volgens een gestandaardiseerd protocol. In deze studie werden geen extra waarborgen genomen ten aanzien van de temporele volgorde, noch bleek deze impliciet uit de studie aangezien slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten werd tot de leeftijd van 16 jaar. Voor zowel thelarche als pubarche werd geen significant verband gevonden met slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. Ook studie 2 vond geen verband met thelarche. Deze studie maakte gebruik van een aselecte steekproef (n = 401 vrouwen); een cohort van kinderen werd gevolgd van de kindertijd tot de volwassenheid. Borstontwikkeling werd gemeten door zelfrapportage en er werden geen extra waarborgen genomen ten aanzien van de temporele volgorde, noch bleek deze impliciet uit de studie aangezien slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten werd tot de leeftijd van 18 jaar. Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd gemeten op basis van officiële dossiers en zelfrapportage, waarbij slachtofferschap werd gecategoriseerd als eenmalig of herhaald. Voor beide groepen werd geen significant verschil gevonden in thelarche in vergelijking met niet-slachtoffers. 3.3 Vroege leeftijd bij menarche De meerderheid van de geïncludeerde studies richt zich op menarche als graadmeter voor de puberteitsontwikkeling. Twaalf studies onderzochten het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en vroege leeftijd bij menarche. Tien daarvan vonden een negatief significant verband, duidend op een vroegere leeftijd bij menarche; één studie vond dit verband alleen voor slachtofferschap van seksueel kindermisbruik van twee of meer episodes; één studie vond geen verband. De eerste elf studies scoren hoger op methodologische kwaliteit dan de studie die geen significant verband heeft gevonden. Negatief verband Elf studies die dit verband onderzochten, vonden een negatief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en leeftijd bij menarche (ID 1, 3, 4, 5, 6a, 7, 8, 9, 12, 14). 12a 9a Zeven daarvan maakten gebruik van een aselecte steekproef, zoals de (deels) eerder besproken studies 12 en 9 (respectievelijk een steekproef op bevolkingsniveau (N₁2 6273; N₁2b = 6364) en een Brits geboortecohort (N₁4646; N = 4524)). Studie 12 mat leeftijd bij menarche middels zelfrapportage nauwkeurig tot de maand en het jaar waarin de eerste menstruatiecyclus optrad. Studie 9 maakte als enige niet enkel gebruik van retrospectieve zelfrapportage voor de leeftijd van menarche: hoewel leeftijd bij menarche primair werd gerapporteerd door de respondent, of als die het niet kon door de ouder of voogd, werd op 16-jarige leeftijd de leeftijd bij menarche ook geregistreerd door medisch getraind personeel. De menarcheleeftijd voor vrouwen werd vervolgens ingedeeld in laat (14 jaar), gemiddeld (12-13 jaar) en vroeg (11 jaar). Studies 8 en 14, beide ook gebruikmakend van een aselecte steekproef (respectievelijk een grote nationaal representatieve steekproef uit de Verenigde Staten (N = 3288), en 8984 moeders die deelnamen aan de Avon Longitudinal Study of Parents and Children), scoorden lager op de kwaliteitsbeoordeling. In deze studies werden geen extra waarborgen genomen en bleek niet impliciet uit de studies dat het seksueel kindermisbruik voorafging aan de puberteitsontwikkeling nu slachtofferschap van seksueel kindermisbruik in studie 14 werd gemeten tot de leeftijd van 16/17 jaar en in studie 8 tot de leeftijd van 18 jaar middels retrospectieve zelfrapportage. Beide studies maten leeftijd bij menarche door retrospectieve zelfrapportage, waarbij vroege menarche werd gedefinieerd als het optreden van de menarche op de leeftijd van 11 jaar of jonger. Ook studies 7, 1 en 2 maakten gebruik van een aselecte steekproef (respectievelijk 67.658 deelnemers aan de Nurses' Health Study II; 475 vrouwen die willekeurig uit de gemeenschap werden geselecteerd op basis van hun antwoorden op een screeningsvragenlijst over seksueel kindermisbruik; en een cohort van 401 kinderen uit de Children in the Community Study). Daarnaast geven deze studies meer inzicht in het effect van de duur of de vorm van het misbruik. Studie 7 maakte voor slachtofferschap van seksueel kindermisbruik onderscheid tussen 'seksuele aanrakingen' en 'gedwongen seksuele activiteit'; voor beide vormen werd een negatief significant verband gevonden. In vergelijking met vrouwen die geen seksueel kindermisbruik rapporteerden, werd slachtofferschap van ongewenste seksuele aanrakingen geassocieerd met een 20% verhoogd risico op vroege menarche, en gedwongen seksuele activiteit met een 49% verhoogd risico. Studie 1, die ook een negatief verband vond, maakte voor slachtofferschap van seksueel kindermisbruik onderscheid tussen 'elke vorm', 'duur ≥ 12 maanden' en '2 10 episodes'. Deze studie vond dat slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd geassocieerd met vroege menarche, waarbij vroege menarche samenhing met de duur van het seksueel kindermisbruik (> 12 maanden) en het aantal keren dat het seksueel kindermisbruik plaatsvond (2 10 episodes). De hiervoor besproken studie 2 maakte onderscheid tussen eenmalig en herhaald slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. Deze studie vond geen significant verschil tussen slachtoffers van één episode seksueel kindermisbruik (Mleeftijd = 12,77) en de vergelijkingsgroep (Mleeftijd = 12,40), maar wel met slachtoffers van twee of meer episodes van seksueel kindermisbruik (M₁ tijd = 11,80). Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd in studie 7 gemeten tot de leeftijd van 11 jaar middels retrospectieve zelfrapportage en zodoende volgt de temporele volgorde impliciet uit de studie. De temporele volgorde bleek ook impliciet uit studie 1 door vrouwen uit te sluiten die zich het seksueel kindermisbruik, ook gemeten door retrospectieve zelfrapportage, na hun menarche herinnerden. In studie 2 werden geen extra waarborgen genomen ten aanzien van de temporele volgorde, noch bleek deze impliciet uit de studie aangezien slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten werd tot de leeftijd van 18 jaar door middel van officiële dossiers en zelfrapportage. Alle drie de studies maten leeftijd bij menarche door retrospectieve zelfrapportage. Studie 7 categoriseerde vroege menarche als de eerste menstruatie vóór de leeftijd van 11 jaar, en sensitiviteitsanalyses met gebruikmaking van vroege menarche jonger dan 12 jaar toonden vergelijkbare resultaten. Studie 1 categoriseerde vroege menarche als de eerste menstruatie voor de leeftijd van 12 jaar. In studie 2 hadden de meisjes uit de vergelijkingsgroep hun eerste menstruatie op een gemiddelde leeftijd van 12,40 leefjaar. Vier studies, waaronder het eerder besproken artikel 5 en studie 6a, trokken daarentegen een selecte steekproef (respectievelijk 35.330 vrijwilligers die deelnamen aan de Black Women's Health Study; en 100 meisjes die in een pleeggezin verbleven). Ook deze studies vonden een negatief significant verband, waarbij studie 5 vond dat het risico van vroege menarche toenam met toenemende frequentie van het seksueel misbruik. In studie 5 werd seksueel kindermisbruik, in tegenstelling tot het eerder besproken artikel 6a, gemeten tot en met de leeftijd van 11 jaar middels retrospectieve zelfrapportage, en de temporele volgorde blijkt impliciet uit de studie. Deze temporele volgorde blijkt ook impliciet uit artikel 6a, aangezien de meisjes gemiddeld 11,54 jaar waren bij de eerste meting. Daarnaast werd de leeftijd bij menarche in beide studies gemeten door retrospectieve zelfrapportage. Studie 5 definieerde vroege leeftijd bij menarche als het optreden van de menarche < 12 jaar, maar vond dat de gevonden associatie tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en vroege menarche sterker werd wanneer er een strenger criterium werd gehanteerd voor vroege menarche, < 11 jaar. Tot slot maakten studies 3 en 4, die methodologisch heel slecht scoorden, maar ook een negatief verband vonden, eveneens gebruik van een selecte steekproef (respectievelijk 323 vrouwen die verschillende zorgfaciliteiten bezochten in Baltimore; en een demografisch diverse steekproef van 623 Amerikaanse vrouwen). Studie 3 vond dat menarche plaatsvond op een gemiddelde leeftijd van 12,9 jaar voor niet-slachtoffers van seksueel kindermisbruik en 12,4 jaar voor slachtoffers. Ook studie 4 vond dat slachtoffers van seksueel kindermisbruik ongeveer zes maanden eerder menstrueerden in vergelijking met vrouwen die geen seksueel misbruik rapporteerden. Dat beide studies heel slecht scoorden op de kwaliteitsbeoordeling komt onder andere doordat in deze studies de temporele volgorde niet werd gewaarborgd. Zo koos studie 3 de menarcheleeftijd, een late puberteitsgebeurtenis, als maximumleeftijd voor de zelfrapportage van slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. In studie 4 werd slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten tot de leeftijd van 14 jaar, waardoor de temporele volgorde ook niet werd gewaarborgd. Leeftijd bij menarche werd in beide studies gemeten door retrospectieve zelfrapportage. Geen verband Tot slot vond één studie (ID 10) geen significant verband. Hoewel de kans op vroege menarche voor slachtoffers 1,60-voudig was in vergelijking met niet-slachtoffers van seksueel kindermisbruik, was dit verband niet significant. Deze studie maakte gebruik van een selecte steekproef (1499 vrouwen die prenatale zorgklinieken bezochten in Lima) en de temporele volgorde werd in deze studie expliciet noch impliciet gewaarborgd. Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd namelijk gemeten tot de leeftijd van 18 jaar middels retrospectieve zelfrapportage. De leeftijd bij menarche werd ook door retrospectieve zelfrapportage gemeten en werd ingedeeld in drie groepen <11 (vroege menarche), 12-14 en 215 jaar. De elf studies die een significant verband hebben gevonden, waarvan één studie slechts voor twee of meer episodes van seksueel kindermisbruik, scoren op grond van de kwaliteitsbeoordeling hoger op kwaliteit dan deze studie. 3.4 Late leeftijd bij menarche Tot slot onderzochten drie studies juist het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en late leeftijd bij menarche (ID 7, 9 en 10). Een positief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en leeftijd bij menarche duidt op een late(re) aanvang van de menstruatie bij meisjes die seksueel misbruikt zijn in de kindertijd. Leeftijd bij menarche werd in deze drie studies gemeten middels retrospectieve zelfrapportage. De resultaten van deze drie studies zijn verschillend. Zowel studie 7 als studie 10, eerder besproken, vonden geen significant verband. Late leeftijd bij menarche werd in deze studies gedefinieerd als het optreden van de eerste menstruatie na de leeftijd van 15 jaar. In studie 10 was dit verband significant wanneer niet werd gecontroleerd voor confounders (namelijk leeftijd, opleiding, arbeidsstatus (ja versus nee), pariteit (nulliparae: een vrouw die nog nooit een kind heeft gebaard versus multiparae: een vrouw die meer dan één levensvatbare foetus of levend kind heeft gebaard), en moeite met betalen voor de allernoodzakelijkste zaken). Wanneer hiervoor werd gecorrigeerd, werd er geen significant verband gevonden tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en late menarche. In tegenstelling tot studies 7 en 10 definieerde studie 9 late leeftijd bij menarche als het optreden van de eerste menstruatie na de leeftijd van 14 jaar. De twee artikelen die over deze eerder besproken studie zijn gepubliceerd kwamen tot twee verschillende conclusies: de een vond een positief significant verband (ID 9a) met late menarche, de ander (net) geen significant verband (ID 9b). De artikelen presenteren onvoldoende informatie, met name over de omgang met missing data, om de verklaring voor dit verschil onomstotelijk vast te stellen. Het bij 9a gevonden verband blijft in stand wanneer wordt gecorrigeerd voor leeftijd waarop de puberteit werd vastgesteld, etniciteit, roken door de moeder tijdens de zwangerschap, sociale klasse bij geboorte, voeding van de moeder, drukte in het huishouden, huur en voorzieningen op zeven jaar. Net als bij studie 10 lijkt het al dan niet corrigeren voor confounding variabelen dus van invloed te zijn op de conclusies.

Добавлено спустя 5 минут 18 секунд:
источник: Nijmeijers & Koning, «Seksueel kindermisbruik en puberteit», 2023, январь, doi: 10.5553/PROCES/016500762023102001003

[galaburdakirill2]

https://medicalxpress.com/news/2023-06-parental-unemployment-adverse-childhood.html

Добавлено спустя 5 минут 49 секунд:

Скрытый текст

De resultaten van de geïncludeerde studies worden besproken in vier onderdelen: de relatie tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en (1) puberteit in het algemeen, (2) secundaire geslachtskenmerken, (3) vroege menarche en (4) late menarche. Deze categorisering sluit aan bij de in de studies gehanteerde afhankelijke variabele(n). 3.1 Puberteit algemeen Eén artikel (ID 11a) onderzocht het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en puberteit in het algemeen. Een selecte steekproef werd getrokken uit actieve mishandelingszaken (n = 144). Daarnaast werd een vergelijkingsgroep (n = 61) geworven van kinderen die in dezelfde postcodes wonen. Deelnemende respondenten zijn 9 tot 12 jaar oud, waardoor impliciet is dat het seksueel kindermisbruik voorafgaat aan de puberteitsontwikkeling. De studie meet puberteitsontwikkeling door zelfrapportage met de Pubertal Development Scale, overeenkomend met de puberteitsklassen van de Tannerschaal. Onderzoekers vonden een negatief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en puberteitsklasse wanneer slachtoffers van seksueel kindermisbruik werden vergeleken met slachtoffers van andere vormen van mishandeling. Van de 39 seksueel misbruikte meisjes zat 71,8% in de vroegere puberteitsklasse; onder slachtoffers van andere vormen van mishandeling was dit 'slechts' 48,6%. Daarentegen hadden slachtoffers van seksueel kindermisbruik niet meer kans op indeling in de vroegere puberteitsklasse dan meisjes die geen kindermisbruik hadden meegemaakt. 3.2 Secundaire geslachtskenmerken Zes studies onderzochten het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en de ontwikkeling van secundaire geslachtskenmerken. Drie studies voegden meerdere secundaire geslachtskenmerken samen in één variabele (ID 6, 11b, 12a), drie onderzochten het verband tussen slachtofferschap en thelarche (ID 2, 9a en 13), en twee tussen slachtofferschap en pubarche (ID 9a en 13). Vier van de zes onderzoeken naar de relatie tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en de ontwikkeling van secundaire geslachtskenmerken vonden een significant negatief verband, wat wil zeggen dat seksueel misbruikte meisjes eerder het secundaire geslachtskenmerk ontwikkelden. • Negatief verband Het eerste artikel (ID 12a) onderzocht het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en aanvang van de borst- en curve-ontwikkeling onder een aselecte steekproef op bevolkingsniveau (N=6273). Door enkel seksueel kindermisbruik vóór het 6de levensjaar te bestuderen kan deze studie, meer dan andere onderzoeken in dit overzicht, de temporele volgorde van de onderzoeksvraag garanderen. Uniek is ook dat deze studie gebruikmaakt van zelfrapportage voor beide variabelen. Deelneemsters beoordeelden hun borst- en curve-ontwikkeling op een vijfpuntsschaal (1 = hetzelfde als op de lagere school tot 5 = veel groter/ ronder dan op de lagere school). Dit artikel vond dat elke toename in seksueel misbruik significant samenhing met meer gevorderde borst- en curve-ontwikkeling in vergelijking met leeftijdsgenoten. Ook artikel 11b, waarvan de dataset eerder is besproken (ID 11a), vond dat slachtofferschap van seksueel kindermisbruik onder meisjes een vroegere aanvang van pubisbeharing en borstontwikkeling voorspelde. De derde studie (ID 6) analyseerde gegevens van 100 deelneemsters die aan het begin van het onderzoek in een pleeggezin verbleven. Gegevens uit dossiers van kinderwelzijnswerk werden gebruikt om slachtofferschap van seksueel kindermisbruik vast te stellen. Een puberteitsontwikkelingsscore werd, na het invullen van een verkorte versie van de Pubertal Development Scale door de meisjes en hun verzorgers, berekend door het gemiddelde te nemen van de gerapporteerde pubisbeharing, huid- en borstontwikkeling. Deze studie vond een significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en vroegere aanvang van pubisbeharing, huid- en borstontwikkeling: meisjes die seksueel misbruikt waren in de kindertijd rapporteerden gemiddeld hogere pubisbeharing-, huid- en borstontwikkeling dan niet-slachtoffers. Desondanks moet bij deze selecte steekproef in ogenschouw worden genomen dat er in het vroege leven van deze onderzochte meisjes mogelijk meer omgevingsrisico's een rol speelden, wat de resultaten zou kunnen vertekenen. Ook de vierde studie (ID 13) vond een negatief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en zowel thelarche als pubarche: borstontwikkeling en de ontwikkeling van pubisbeharing vangen eerder aan bij slachtoffers van seksueel kindermisbruik dan bij niet-slachtoffers. De onderzoekers benaderden via de kinderbescherming 84 kinderen die seksueel misbruikt zijn door een familielid. Daarnaast werd een vergelijkingsgroep (n = 89) gerekruteerd, vergelijkbaar in leeftijd, etniciteit, inkomensniveau, gezinssamenstelling en postcodes, maar zonder een verleden van seksueel kindermisbruik. Het stadium van de borstontwikkeling en pubisbeharing werd op vijf momenten gemeten: de eerste drie meetmomenten door verpleegkundigen en zelfrapportage op basis van de Tannerschaal, en de laatste twee alleen door zelfrapportage. Uit artikel 13a volgt impliciet dat het seksueel kindermisbruik voorafgaat aan de puberteitsontwikkeling, aangezien de mediane leeftijd waarop misbruik plaatsvond 7,8 jaar (prepuberaal) was. • Geen verband Twee andere onderzoeken naar secundaire geslachtskenmerken vonden geen significant verband met slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. Studie 9a maakte gebruik van een aselecte steekproef (N = 6126) onder een Brits geboortecohort van maart 1958. Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd gemeten door zelfrapportage van deelnemers op 45-jarige leeftijd. Borstontwikkeling en pubisbeharing op 11- en 16-jarige leeftijd werden visueel beoordeeld door medisch getraind personeel volgens een gestandaardiseerd protocol. In deze studie werden geen extra waarborgen genomen ten aanzien van de temporele volgorde, noch bleek deze impliciet uit de studie aangezien slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten werd tot de leeftijd van 16 jaar. Voor zowel thelarche als pubarche werd geen significant verband gevonden met slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. Ook studie 2 vond geen verband met thelarche. Deze studie maakte gebruik van een aselecte steekproef (n = 401 vrouwen); een cohort van kinderen werd gevolgd van de kindertijd tot de volwassenheid. Borstontwikkeling werd gemeten door zelfrapportage en er werden geen extra waarborgen genomen ten aanzien van de temporele volgorde, noch bleek deze impliciet uit de studie aangezien slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten werd tot de leeftijd van 18 jaar. Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd gemeten op basis van officiële dossiers en zelfrapportage, waarbij slachtofferschap werd gecategoriseerd als eenmalig of herhaald. Voor beide groepen werd geen significant verschil gevonden in thelarche in vergelijking met niet-slachtoffers. 3.3 Vroege leeftijd bij menarche De meerderheid van de geïncludeerde studies richt zich op menarche als graadmeter voor de puberteitsontwikkeling. Twaalf studies onderzochten het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en vroege leeftijd bij menarche. Tien daarvan vonden een negatief significant verband, duidend op een vroegere leeftijd bij menarche; één studie vond dit verband alleen voor slachtofferschap van seksueel kindermisbruik van twee of meer episodes; één studie vond geen verband. De eerste elf studies scoren hoger op methodologische kwaliteit dan de studie die geen significant verband heeft gevonden. Negatief verband Elf studies die dit verband onderzochten, vonden een negatief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en leeftijd bij menarche (ID 1, 3, 4, 5, 6a, 7, 8, 9, 12, 14). 12a 9a Zeven daarvan maakten gebruik van een aselecte steekproef, zoals de (deels) eerder besproken studies 12 en 9 (respectievelijk een steekproef op bevolkingsniveau (N₁2 6273; N₁2b = 6364) en een Brits geboortecohort (N₁4646; N = 4524)). Studie 12 mat leeftijd bij menarche middels zelfrapportage nauwkeurig tot de maand en het jaar waarin de eerste menstruatiecyclus optrad. Studie 9 maakte als enige niet enkel gebruik van retrospectieve zelfrapportage voor de leeftijd van menarche: hoewel leeftijd bij menarche primair werd gerapporteerd door de respondent, of als die het niet kon door de ouder of voogd, werd op 16-jarige leeftijd de leeftijd bij menarche ook geregistreerd door medisch getraind personeel. De menarcheleeftijd voor vrouwen werd vervolgens ingedeeld in laat (14 jaar), gemiddeld (12-13 jaar) en vroeg (11 jaar). Studies 8 en 14, beide ook gebruikmakend van een aselecte steekproef (respectievelijk een grote nationaal representatieve steekproef uit de Verenigde Staten (N = 3288), en 8984 moeders die deelnamen aan de Avon Longitudinal Study of Parents and Children), scoorden lager op de kwaliteitsbeoordeling. In deze studies werden geen extra waarborgen genomen en bleek niet impliciet uit de studies dat het seksueel kindermisbruik voorafging aan de puberteitsontwikkeling nu slachtofferschap van seksueel kindermisbruik in studie 14 werd gemeten tot de leeftijd van 16/17 jaar en in studie 8 tot de leeftijd van 18 jaar middels retrospectieve zelfrapportage. Beide studies maten leeftijd bij menarche door retrospectieve zelfrapportage, waarbij vroege menarche werd gedefinieerd als het optreden van de menarche op de leeftijd van 11 jaar of jonger. Ook studies 7, 1 en 2 maakten gebruik van een aselecte steekproef (respectievelijk 67.658 deelnemers aan de Nurses' Health Study II; 475 vrouwen die willekeurig uit de gemeenschap werden geselecteerd op basis van hun antwoorden op een screeningsvragenlijst over seksueel kindermisbruik; en een cohort van 401 kinderen uit de Children in the Community Study). Daarnaast geven deze studies meer inzicht in het effect van de duur of de vorm van het misbruik. Studie 7 maakte voor slachtofferschap van seksueel kindermisbruik onderscheid tussen 'seksuele aanrakingen' en 'gedwongen seksuele activiteit'; voor beide vormen werd een negatief significant verband gevonden. In vergelijking met vrouwen die geen seksueel kindermisbruik rapporteerden, werd slachtofferschap van ongewenste seksuele aanrakingen geassocieerd met een 20% verhoogd risico op vroege menarche, en gedwongen seksuele activiteit met een 49% verhoogd risico. Studie 1, die ook een negatief verband vond, maakte voor slachtofferschap van seksueel kindermisbruik onderscheid tussen 'elke vorm', 'duur ≥ 12 maanden' en '2 10 episodes'. Deze studie vond dat slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd geassocieerd met vroege menarche, waarbij vroege menarche samenhing met de duur van het seksueel kindermisbruik (> 12 maanden) en het aantal keren dat het seksueel kindermisbruik plaatsvond (2 10 episodes). De hiervoor besproken studie 2 maakte onderscheid tussen eenmalig en herhaald slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. Deze studie vond geen significant verschil tussen slachtoffers van één episode seksueel kindermisbruik (Mleeftijd = 12,77) en de vergelijkingsgroep (Mleeftijd = 12,40), maar wel met slachtoffers van twee of meer episodes van seksueel kindermisbruik (M₁ tijd = 11,80). Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd in studie 7 gemeten tot de leeftijd van 11 jaar middels retrospectieve zelfrapportage en zodoende volgt de temporele volgorde impliciet uit de studie. De temporele volgorde bleek ook impliciet uit studie 1 door vrouwen uit te sluiten die zich het seksueel kindermisbruik, ook gemeten door retrospectieve zelfrapportage, na hun menarche herinnerden. In studie 2 werden geen extra waarborgen genomen ten aanzien van de temporele volgorde, noch bleek deze impliciet uit de studie aangezien slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten werd tot de leeftijd van 18 jaar door middel van officiële dossiers en zelfrapportage. Alle drie de studies maten leeftijd bij menarche door retrospectieve zelfrapportage. Studie 7 categoriseerde vroege menarche als de eerste menstruatie vóór de leeftijd van 11 jaar, en sensitiviteitsanalyses met gebruikmaking van vroege menarche jonger dan 12 jaar toonden vergelijkbare resultaten. Studie 1 categoriseerde vroege menarche als de eerste menstruatie voor de leeftijd van 12 jaar. In studie 2 hadden de meisjes uit de vergelijkingsgroep hun eerste menstruatie op een gemiddelde leeftijd van 12,40 leefjaar. Vier studies, waaronder het eerder besproken artikel 5 en studie 6a, trokken daarentegen een selecte steekproef (respectievelijk 35.330 vrijwilligers die deelnamen aan de Black Women's Health Study; en 100 meisjes die in een pleeggezin verbleven). Ook deze studies vonden een negatief significant verband, waarbij studie 5 vond dat het risico van vroege menarche toenam met toenemende frequentie van het seksueel misbruik. In studie 5 werd seksueel kindermisbruik, in tegenstelling tot het eerder besproken artikel 6a, gemeten tot en met de leeftijd van 11 jaar middels retrospectieve zelfrapportage, en de temporele volgorde blijkt impliciet uit de studie. Deze temporele volgorde blijkt ook impliciet uit artikel 6a, aangezien de meisjes gemiddeld 11,54 jaar waren bij de eerste meting. Daarnaast werd de leeftijd bij menarche in beide studies gemeten door retrospectieve zelfrapportage. Studie 5 definieerde vroege leeftijd bij menarche als het optreden van de menarche < 12 jaar, maar vond dat de gevonden associatie tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en vroege menarche sterker werd wanneer er een strenger criterium werd gehanteerd voor vroege menarche, < 11 jaar. Tot slot maakten studies 3 en 4, die methodologisch heel slecht scoorden, maar ook een negatief verband vonden, eveneens gebruik van een selecte steekproef (respectievelijk 323 vrouwen die verschillende zorgfaciliteiten bezochten in Baltimore; en een demografisch diverse steekproef van 623 Amerikaanse vrouwen). Studie 3 vond dat menarche plaatsvond op een gemiddelde leeftijd van 12,9 jaar voor niet-slachtoffers van seksueel kindermisbruik en 12,4 jaar voor slachtoffers. Ook studie 4 vond dat slachtoffers van seksueel kindermisbruik ongeveer zes maanden eerder menstrueerden in vergelijking met vrouwen die geen seksueel misbruik rapporteerden. Dat beide studies heel slecht scoorden op de kwaliteitsbeoordeling komt onder andere doordat in deze studies de temporele volgorde niet werd gewaarborgd. Zo koos studie 3 de menarcheleeftijd, een late puberteitsgebeurtenis, als maximumleeftijd voor de zelfrapportage van slachtofferschap van seksueel kindermisbruik. In studie 4 werd slachtofferschap van seksueel kindermisbruik gemeten tot de leeftijd van 14 jaar, waardoor de temporele volgorde ook niet werd gewaarborgd. Leeftijd bij menarche werd in beide studies gemeten door retrospectieve zelfrapportage. Geen verband Tot slot vond één studie (ID 10) geen significant verband. Hoewel de kans op vroege menarche voor slachtoffers 1,60-voudig was in vergelijking met niet-slachtoffers van seksueel kindermisbruik, was dit verband niet significant. Deze studie maakte gebruik van een selecte steekproef (1499 vrouwen die prenatale zorgklinieken bezochten in Lima) en de temporele volgorde werd in deze studie expliciet noch impliciet gewaarborgd. Slachtofferschap van seksueel kindermisbruik werd namelijk gemeten tot de leeftijd van 18 jaar middels retrospectieve zelfrapportage. De leeftijd bij menarche werd ook door retrospectieve zelfrapportage gemeten en werd ingedeeld in drie groepen <11 (vroege menarche), 12-14 en 215 jaar. De elf studies die een significant verband hebben gevonden, waarvan één studie slechts voor twee of meer episodes van seksueel kindermisbruik, scoren op grond van de kwaliteitsbeoordeling hoger op kwaliteit dan deze studie. 3.4 Late leeftijd bij menarche Tot slot onderzochten drie studies juist het verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en late leeftijd bij menarche (ID 7, 9 en 10). Een positief significant verband tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en leeftijd bij menarche duidt op een late(re) aanvang van de menstruatie bij meisjes die seksueel misbruikt zijn in de kindertijd. Leeftijd bij menarche werd in deze drie studies gemeten middels retrospectieve zelfrapportage. De resultaten van deze drie studies zijn verschillend. Zowel studie 7 als studie 10, eerder besproken, vonden geen significant verband. Late leeftijd bij menarche werd in deze studies gedefinieerd als het optreden van de eerste menstruatie na de leeftijd van 15 jaar. In studie 10 was dit verband significant wanneer niet werd gecontroleerd voor confounders (namelijk leeftijd, opleiding, arbeidsstatus (ja versus nee), pariteit (nulliparae: een vrouw die nog nooit een kind heeft gebaard versus multiparae: een vrouw die meer dan één levensvatbare foetus of levend kind heeft gebaard), en moeite met betalen voor de allernoodzakelijkste zaken). Wanneer hiervoor werd gecorrigeerd, werd er geen significant verband gevonden tussen slachtofferschap van seksueel kindermisbruik en late menarche. In tegenstelling tot studies 7 en 10 definieerde studie 9 late leeftijd bij menarche als het optreden van de eerste menstruatie na de leeftijd van 14 jaar. De twee artikelen die over deze eerder besproken studie zijn gepubliceerd kwamen tot twee verschillende conclusies: de een vond een positief significant verband (ID 9a) met late menarche, de ander (net) geen significant verband (ID 9b). De artikelen presenteren onvoldoende informatie, met name over de omgang met missing data, om de verklaring voor dit verschil onomstotelijk vast te stellen. Het bij 9a gevonden verband blijft in stand wanneer wordt gecorrigeerd voor leeftijd waarop de puberteit werd vastgesteld, etniciteit, roken door de moeder tijdens de zwangerschap, sociale klasse bij geboorte, voeding van de moeder, drukte in het huishouden, huur en voorzieningen op zeven jaar. Net als bij studie 10 lijkt het al dan niet corrigeren voor confounding variabelen dus van invloed te zijn op de conclusies.

Добавлено 19.06.2023, 13:15:
источник: Nijmeijers & Koning, «Seksueel kindermisbruik en puberteit», 2023, январь, doi: 10.5553/PROCES/016500762023102001003

https://www.bjutijdschriften.nl/tijdschrift/proces/2023/1/PROCES_0165-0076_2023_102_001_003
будто бы есть ещё данные, словно «жертвы педофилов» созревают позднее

[galaburdakirill2]

Соцработники, обрабатывающие сексуальноактивных «детей», видят «педофилов» затравленными, жалкими, невинновыглядящими.

Скрытый текст

‘The interviewees shared that during court trials, the alleged perpetrators look scary but would appear innocent and pitiful.

• SW7—“They look scary and some of them look innocent. Pretend that they care, however, in the first place they ruined the life of the child.”
• SW8 —“They look like pitiful and sometimes they are scary.”’

Тем не менее, запуганные-неконфликтные «педофилы» соцработникам угрожают.

Скрытый текст

‘Social worker 12 experiences threats from the alleged, perpetrators when she accompanies the victim during court trials’.

Странно, как терпила может кому-нибудь угрожать. Этой ложью соцработники себя героизируют.

Соцработники признают, что сексуальноактивные «дети» не считают себя жертвами, поэтому «детям» приходится внушать, якобы после секса необходимо быть жертвой:

I was able to protect them, empowered them, explained to them that what happened to them is a violation of their rights and there is a justice system that can defend them.

Правда, в случае секса между «детьми» насильником, а не жертвой, соцработники могут объявлять «ребёнка» же.

Неудивительно, что не смотря на заявленную “empathy towards the victims” соцработники доводят сексуальноактивных «детей» до самоубийства:

Unmanageable behavior of the child after a couple of days staying at the residential center. Some of them are escaping and trying to kill themselves.

Сами соцработники называют это “manifestations of child sexual abuse”, но почему тогда «дети» не чинят самоубийства до того, как попадают в лапы соцработников? Во время «педофилии» самоубийства нет, а во время «спасения» есть.

https://www.researchgate.net/publication/371672629_The_Lived_Experiences_of_Social_Workers_Handling_Child_Sexual_Abuse_Cases

Соцработники — это убийцы.

[Campanula]

Не всегда, но в данном случе да.

[galaburdakirill2]

Скрытый текст

Os estudos têm mostrado que os relatos das crianças são suscetíveis ao tipo de perguntas feitas pelo entrevistador (abertas ou fechadas), repetição de perguntas/entrevistas, suporte emocional do entrevistador, entre outras (Hershkowitz et al., 2007; Lamb et al., 2008; Malloy & Quas, 2009). Para além dos contextos formais, as crianças também relatam suas experiências de vitimização no contexto informal, pelo que as condições de sugestão podem estar presentes em vários contextos da criança. No que tange especificamente às falsas alegações de ASC, os estudos situam que estas podem ser provenientes de disputas de guarda/visitação, decorrentes de uma acusação feita por alguém com distúrbios psicológicos, por manipulação consciente da informação, causas iatrogênicas, influências sugestivas pelos pais ou pelos entrevistadores, interpretação errônea de um evento benigno, ou confabulação e/ou patologia infantil (Bradley et al., 2016; O'Donohue, 2016).
⋮
O'Donohue et al. (2018) refletem sobre as limitações metodológicas, concluindo que: (a) a maioria das alegações de ASC são verdadeiras, embora as falsas alegações ocorram a uma taxa não desprezível (entre 2 a 5%); (b) as disputas de guarda resultam em taxas muito mais altas de falsas alegações; (c) as negações falsas de abuso e a ausência de uma alegação, também ocorrem a uma taxa substancial (O'Donohue et al., 2018). De forma geral, a sugestionabilidade tem sido enfocada para explicar as condições em que crianças relatam abusos sexuais que não aconteceram e que se traduzem em algumas situações de retratação. Contudo, de acordo com Malloy e Mugno (2016), poucas investigações se debruçam sobre os fatores que estão subjacentes à suscetibilidade das crianças para negar eventos que, de fato, aconteceram. Em um estudo com casos reais de abuso sexual, observou-se que a taxa de retratação não foi significativamente superior em alegações com potencial indicador de falsa alegação, a exemplo da disputa de guarda. De forma geral, a sugestionabilidade tem sido enfocada para explicar as condições em que crianças relatam abusos sexuais que não aconteceram e que se traduzem em algumas situações de retratação. Contudo, de acordo com Malloy e Mugno (2016), poucas investigações se debruçam sobre os fatores que estão subjacentes à suscetibilidade das crianças para negar eventos que, de fato, aconteceram. Em um estudo com casos reais de abuso sexual, observou-se que a taxa de retratação não foi significativamente superior em alegações com potencial indicador de falsa alegação, a exemplo da disputa de guarda. Além disso, a taxa de retratação não foi significativamente mais baixa entre os casos com evidências corroborativas complementares de ASC (Malloy et al., 2007). Outros estudos têm registrado a incidência de retratação em alegações corroboradas por evidências complementares (Bradley & Wood, 1996; Celik et al., 2018; Elliott & Briere, 1994; Jones & McGraw, 1987) mesmo quando o primeiro relato da criança foi considerado credível pelos avaliadores e a entrevista conduzida mediante protocolos cientificamente validados (Hershkowitz et al., 2007; Katz, 2014).
⋮
Assim, críticas têm sido feitas relativamente à concepção de que a retratação é um indicador de falsa alegação (Bradley et al., 2016; Lyon, 2002; 2007; 2020; Malloy et al., 2007; Malloy & Quas, 2009). Mais recentemente, Denne, Stolzenberg, e Neal (2021), concluíram que a retratação tanto pode ser resultado de uma alegação falsa ou de uma alegação verdadeira, sendo que nos casos em que a acusação acredita que a retratação se deve a pressões sobre a criança para negar/retratar uma alegação verdadeira, o testemunho de um especialista pode ser útil para reabilitar a credibilidade da criança, considerando que uma retratação não deve resultar imediatamente na falta de credibilidade da criança, nem deve ser ignorada. A ocorrência da retratação no âmbito da investigação/avaliação perante suspeita de ASC pode influenciar a tomada de decisão dos/as profissionais sobre se devem ou não reportar o caso às instituições, levando-os a ponderar uma situação de menor gravidade (Rieser, 1991).
⋮
a retratação pode emergir como uma resposta ativa ou adaptativa da criança face às diversas situações (intra/interpessoais) vivenciadas antes e após a revelação (Staller & Nelson-Gardell, 2005).
⋮
Estudos empíricos indicam um risco aumentado para a retratação: em crianças com idades inferiores aos 10 anos de idade (Malloy et al., 2007); que expressam sentimentos de medo / vergonha ao falar sobre o abuso; em situações de ASC continuado (Celik et al., 2018; Hershkowitz et al., 2007); quando o agressor/a sexual é um familiar (Baía et al., 2021; Celik et al., 2018; Malloy et al., 2007); há polivitimização (Celik et al., 2018); existe um intervalo de tempo dilatado entre o ASC e a revelação (Hershkowitz et al., 2007) e entre a revelação e o primeiro comunicado às autoridades (Baía et al., 2021); a criança revela para não familiares (Hershkowitz et al., 2007); identifica-se falta de suporte por parte do/a cuidador/a habitual ou de outros familiares (Baía et al., 2021; Elliott & Briere, 1994; Malloy et al., 2007; 2016); há manutenção de contato entre a criança processo é conceituado come interações reciprocas e complexas que um ser humano ative estabelece com pessoas, objetes e simbeles presentes ao longo des diverses contextes de interaçle (Bronfenbrenner & Ceci, 1994; Lerdello & Oliveira, 2012) vítima e o/a agressor/a após a revelação; e a criança é repetidamente entrevistada em contexto formal e/ou informal (Baía et al., 2021: Malloy et al., 2007).
⋮
Fatores de Risco de Retratação(:..)

• Medo…
• Culpa…
• os próprios pais, a maioria das vezes, acabam ficando do lado do abusador em detrimento da própria filha…
• Falta de Suporte Face à Revelação…
• Dependência financeira…
• Violência doméstica…
• Registro de outros casos de ASC na familia...
• pressões dos membros da comunidade sobre as famílias…
• Estatuto Social/Político do/a Agressor/a…
• Nós temos pessoas muito pouco especializadas a conduzir estas inquirições…
• Na perspectiva dos/as profissionais, o lapso temporal entre os procedimentos de entrevistas/inquirição e avaliações da criança podem contribuir para a retratação, pois colocaria a criança em maior suscetibilidade a pressões por um tempo mais longo.
• Além disso, a criança permaneceria mais tempo sem acesso a serviços de suporte pela rede, sendo ainda impactada ao nível da memória.

Fatores de Proteção que Diminuem a Possibilidade de Retratação(:..)

• Eu acho que a principal [medida] seria encurtar ainda mais esse tempo, esse intervalo entre a denúncia e o depoimento da vítima, judicialmente…
• tem que ser o psicólogo forense, um psicólogo especializado nesta área…
• Suporte Psicológico e Social às Famílias e Crianças… Integração dos Serviços…
• Capacitação do Profissional…
• Outros protocolos que sejam mais adequados para crianças pequenas…
• É importante que os trabalhos realizados junto à comunidade, de esclarecimento, de orientação, sejam intensificados.

https://link.researcher-app.com/zWHV

[galaburdakirill2]

Скрытый текст

(Study:) Easton et al. (2013)⁷⁵
(Sample:) 487 US Men (aged 19-84 years) recruited via support groups for those who had been sexually abused in childhood (CSA)
(Social Norms Investigated/Measured:) Conformity to masculine norms (CMNI-22)
(Was a relationship between perceived social norms and self-harm/suicidality outcomes found?) Yes Stronger conformity to masculine social norms were associated with increased odds of history of suicide attempts (past 12 months).
(Study:) McDermott, E., et al (2018)⁶⁹
Sample(:) LGBT youth aged 13–29 years in England (…)
Was a relationship between perceived social norms and self-harm/suicidality outcomes found?
Qualitative: not conforming with traditional gender/sexuality norms was one of five themes associated with suicidality. Quantitative: mention of test of sexuality/gender norms but lack of detail on how these norms were measured (participants with histories of planned/attempted suicide scored higher on 'feeling more negative about gender/sexuality')
(⋮)
Gender and sexuality norms. One mixed-methods study identified that a combination of gender and sexuality norms was one of several social determinants of NSSI and suicide risk amongst LGBT youth in England⁶⁹. Specifically. perceived gender and sexuality norms which made LGBT youth feel that something was wrong with them as individuals were identified as influences on suicidality through initial qualitative interviews. A second stage quantitative questionnaire indicated that LGBT youth with histories of planned or attempted suicide were more likely to "feel negative" on these gender/sexuality norms versus those without histories of suicidal behaviours, although the specific wording of these norms assessed in the ques tionnaire were not explicitly stated in the reported study⁶⁹.

https://www.researchgate.net/publication/371809829_The_role_of_perceived_social_norms_in_non-suicidal_self-injury_and_suicidality_A_systematic_scoping_review

Добавлено спустя 1 час 33 минуты:
лечить «жертв» — бесполезно

Скрытый текст

There was weak evidence that both CCT (delivered to child and carer) and CBT (delivered to the child) might reduce PTSD symptoms at post‐treatment.
There was no clear evidence of an effect of any therapy relative to MAU for other primary outcomes or at any other time point.
⋮
There was no evidence that the other therapies improved any other secondary outcome.

https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD013361.pub2/full

[galaburdakirill2]

https://books.google.lu/books?hl=ru&lr=&id=s33GEAAAQBAJ&oi=fnd&pg=PR5&dq=info:DibugGiaObkJ:scholar.google.com/&ots=_EDy1uumb1&sig=NGD8cW5DFjrnd90212ffSKRvGgQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
как ее скачать?

[galaburdakirill2]

доказать не удалось:

schizotypy and schizoid symptoms,.. schizoid symptoms and CDSS depression. Sexual Abuse was not associated with these outcomes.
⋮
Table 3 shows the results of the linear regression analyses examining the PCA-derived childhood adversity dimensions and the cumulative risk index as predictors of the questionnaire and interview measures of depression, anxiety, and psychosis-spectrum psychopathology
⋮
There were no significant correlations with the Sexual Abuse dimension (all the values were below .1).

https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/20008066.2023.2222614

[galaburdakirill2]

GEquality говорили, что наибольшая ошибка — обвинять в сексуальном насилии самих детей, но вот опубликовали книгу, будто несовершеннолетние бывают виноваты в семейном насилии: https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-031-31549-7_5 Стало быть, и в «сексуальном насилии» несовершеннолетние тоже могут быть виноватыми вместо взрослых любовников.

Добавлено спустя 56 минут 5 секунд:
соцработники борются с сексом больше, чем с неполовыми преступлениями против детей
https://bmjopen.bmj.com/content/13/7/e071536

[galaburdakirill2]

https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyt.2023.1159678/full

Добавлено спустя 1 минуту 20 секунд:

Moreover, the high BPD (Borderline Personality Disorder) trait group was exposed to more childhood maltreatment than the low BPD trait group, except for sexual abuse (χ² = 4.72–9.85, df = 1, p = 0.002–0.03).
⋮
In the crimes of passion cohort, the BPD score was particularly strongly associated with childhood maltreatment, with the high BPD trait group scoring significantly higher on all types of childhood maltreatment except for sexual abuse than the low BPD trait group.

[galaburdakirill2]

Скрытый текст

Добавлено спустя 2 минуты 44 секунды:
самообвинения наблюдаются только у «жертв» половых преступлений
а не у жертв обиды-насилия-неухоженности: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0005789423000801

Добавлено спустя 26 секунд:
Может, потому что в сексе виноваты оба?

Добавлено спустя 1 минуту 41 секунду:
81–89%% «жертв педофилии» не имеют ПТСР, доказано ВОЗом
https://bit.ly/3rC3YFG